Andrew Johnson (29 d'avientu de 1808, Raleigh – 31 de xunetu de 1875, Elizabethton (es) ) foi'l decimoséptimu presidente de los Estaos Xuníos, ocupando'l cargu dende 1865 hasta 1869 dáu'l asesinatu d'Abraham Lincoln, de quien fuera vicepresidente. Una y bones la guerra de Secesión rematara poco primero de la so presidencia, Johnson esmolecer por empezar cola reconstrucción de los estaos que se dixebraren de la unión, pero atopó la oposición de la mayoría republicana nel congresu y foi sometíu a un xuiciu políticu.
Johnson nació nel senu d'una familia humilde en Raleigh, la capital de Carolina del Norte. Foi aprendiz de xastre y trabayó en dellos pueblos antes de camudase definitivamente a Greeneville, Tennessee, ciudá onde llegó a ocupar los cargos de conceyal y alcalde. En 1835 foi escoyíu na cámara de representantes de Tennessee y depués na Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos en 1843, cargu que desempeñó por diez años. Foi gobernador de Tennesse por cuatro años y foi escoyíu senador en 1857.
Foi l'únicu senador del Sur que nun dexó'l so puestu a la secesión, y convirtióse nel más prominente demócrata antiguerra del Sur. En 1862, Lincoln nomó a Johnson como gobernador militar de Tennessee, onde demostró dinamismu y l'eficacia na llucha contra la rebelión. La so política de reconciliación escontra'l Sur, la so priesa por reincorporar a los ex confederaos de nuevu a la Unión Americana, y los sos vetos de los proyeutos de llei de derechos civiles envolúbra-y nuna amargosa disputa colos republicanos. Los republicanos na Cámara de Representantes intentaron imponer cargos criminales contra él en 1868, y foi absueltu por un solu votu nel Senáu, el d'Edmund G. Ross. Foi'l primer Presidente de EE. UU. en ser enxuiciáu por un impeachment, pero'l procesu nun llegó a la fin.